1878 թ. հունիսի 1-ին Բեռլինում սկսվեց վեհաժողովը, որին մասնակցում էր նաև Օսմանյան Կայսրության կազմում գտվող Հայաստանի պատվիրակությունը, որը գլխավորում էր Մկրտիչ Խրիմյանը (Խրիմյան Հայրիկ): Բայց հայերին ներս չեն թողել պատճառաբանելով թե հայերը այնտեղ գործ չունեն... ու պատվիրակությունը վերադառնում է Կոստանդնոպոլիս՝ որտեղ Հայրիկը պատմում է, որ՝
«Բերլինում հարիսա էին բաժանում Օսմանյան Կայսրության դեմ աբստամբած ժողովուրդները (հույներ, բուլղարներ և այլն) վեհաժողովին եկել էին սրերով և երկաթե շերեփներով... հարիսա վերցրեցին, իսկ մենք՝ հայերս գնացել էինք աղերսաթղթով... իսկ թղթե շերեփով հարիսա չես կարող վերցնել, հենց ուզում էի հարիսա վերցնել շերեփս հալվում էր... և մենք պետք է զենքով վերցնենք մեր ազատությունը»:
Այդպես է՝ բոլոր լացողների ու խնդրողների շերեփը միշտ էլ թղթից է լինելու...
Թեհմին ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ